....به باغ همسفران....

من خدایی دارم، که در این نزدیکی‌ست... نه در آن بالاها! مهربان، خوب، قشنگ... چهره‌اش  نورانیست گاه‌گاهی سخنی می‌گوید، با دل کوچک من،  ساده‌تر از سخن ساده من او مرا می‌فهمد‌! او مرا می‌خواند، او مرا می‌خواهد،  او همه درد مرا می‌داند... یاد او ذکر من است، در غم و در شادیچون به غم می‌نگرم،  آن زمان  رقص‌کنان می‌خندم... که خدا یار من است، که خدا در همه جا یاد من است. او خدایست که همواره مرا می‌خواهد، ا,هرحال,خدارادارم ...ادامه مطلب